Toen we afgelopen zomer een plek zochten voor de Happy Boeddha leek de droge rand van de vijver wel erg geschikt. Mooi voor de weerspiegeling in het water en een mooie achtergrond, dus dat was snel besloten. Gelukkig hebben we zijn sokkel op een stevige ondergrond geplaatst, want met de regen van de afgelopen maanden is het water niveau nooit meer lager geweest dan de vijver rand. Sterker nog, Boeddha heeft al maanden natte voeten. Zou hij nog Happy zijn?
0 Reacties
Tja, een prachtig spreekwoord en heel erg waar. (update januari: plaatje Omdenken opnieuw geplaatst) toch is het niet het eerste op ons lijstje met wensen geweest toen we ruim 4 jaar geleden de Augustehoeve betrokken. Inmiddels hebben we, gebruik makend van de zachte herfst tot nog toe, de nodige plantgaten gegraven en een aantal bomen en struiken geplaatst. In elk plantgat hebben we nog een paalgat geboord om te zien hoe dik de laag grond op de zandgrond in de onderlaag is en de doorlaatbaarheid van de bodem te bekijken. En zo zijn er 20 noten- en fruitbomen in de tuin gezet. En nu maar afwachten. Aan de enthousiaste leveranciers kan het niet liggen. Ik raad iedereen aan om hier op zoek te gaan naar de volgende boom: www.desmallekamp.nl www.demoerbeiboom.be www.palmaverde.nl Een mooie afsluiting van een mooi jaar, wat ons betreft. Prettige feestdagen! 
De blaadjes vallen nu echt. Dus nu moeten we echt wel concluderen dat de herfst begonnen is. De bomen zijn nog niet helemaal kaal, maar het kan niet lang meer duren. Op deze weer fantastische dag lijkt het natuurlijk niet zo, want ik ben vanmiddag gewoon in een T-shirt buiten bezig geweest, maar de verwachting voor de komende nacht is vorst aan de grond. En op die grond is nu iets heel bijzonders te zien. Want overal tussen de afgevallen bladeren komen is allerlei kleuren en maten de paddestoelen omhoog. Herfst is natuurlijk het seizoen van de paddestoelen. Ik zou het niet willen missen. Grote en kleine, eetbaar of niet, maar dit zijn de vruchten van een gezonde bos-bodem. Plotseling steken de paddestoelen hun hoed boven de bodem uit, om net zo snel weer te verdwijnen. Onder de grond of in dood hout, hier doen zij hun ontzettend belangrijke werk. Het opruimen van organisch materiaal en het voor andere organismen beschikbaar maken van voedingsstoffen. Nuttig, onmisbaar en mooi tegelijk. 
Nu het eindelijk kouder begint te worden en de zomer achter de rug lijkt zien we toch nog heel bijzondere dingen in de tuin. Zo valt eindelijk het blad van de Linde, kleurt de Amber in de vuurrode kleur die aankondigt dat het er bijna af zal vallen (moet eerst nog geel worden) en verkleuren de Beuken hagen van groen naar bruin. Dat is allemaal echt zoals we van de herfst verwachten, alleen laat.
Maar bijzonder is dat de Bamboe in bloei staat, er nog bijna rijpe vijgen aan de struik hangen en er zelfs nog een gele waterlelie in de vijver bloeit. Rare herfst dus, dit jaar. archhh, weer veel te lang geleden dat ik mijn blog heb bijgewerkt. Alsof er niets gebeurt is zeker. Nou dat is natuurlijk niet zo want er gebeurt hier áltijd wel wat. Beginnen waar ik gebleven ben maar dan, de Climate March. In Amsterdam was het minder druk dan ik had gedacht, met zo'n 4.000 deelnemers. Maar als ondersteuning van het Main Event in New York, waar ruim 400.000 mensen de straat op zijn gegaan was het natuurlijk goed. Gezamenlijk liepen diverse organisaties, groepen en individuele deelnemers naar het Eye filmmuseum, waar diverse sprekers hun woordje konden doen. Saillant detail is dat het Eye pal naast een kantoor van Shell ligt en deze demonstratie vóór aandacht voor het behoud van een leefbare aarde dus direct voor de deur van een icoon van de fossiele industrie plaatsvond. Misschien wel symbolisch dat dit kantoor verbouwd wordt, te oordelen aan de kraan die boven het dak uit stak... 
Er zijn van die dagen, die vergeet je nooit meer. En waarschijnlijk is morgen ook zo'n dag. Waarom? Morgen, zondag 21 september 2014, twee dagen voor de speciale VN conferentie die door Ban Ki Moon bijeen is geroepen om de wereldleiders op het hart te drukken om toch echt werk te maken van beleid om klimaatverandering te stoppen, is het aan óns, om diezelfde wereldleiders te laten weten hoe wij er over denken. Geen loze beloften en slappe afspraken die door effectief lobbywerk tot holle frasen zijn uitgekleed, maar harde afspraken waarin eindelijk de vervuiler betaald (en niet bepaald!). Volg @PClimateMarchNL voor details over de #PeoplesClimate Marches die wereldwijd georganiseerd worden. Om 18:00 uur komen alle #ClimateMarches die in NL lopen, samen bij EYE Amsterdam. Ben jij er ook? Ik wel. 
Of heb je wat belangrijkers te doen dan te laten weten dat je het belang van de aarde en een gezonde toekomst voor volgende generaties ondergeschikt acht aan het financieel gewin van de 1%
Vorig jaar heb ik, na de nodige training, met vrienden deelgenomen aan de tweede Nederlandse editie van de Fisherman'sFriend StrongmanRun in Hellendoorn. Dat was een leuk, gezellig, maar zwaar evenement waar we nogal wat commentaar op hadden omdat we vonden dat het echt wel beter kon. Leuk en gezellig is niet echt iets wat door de organisatie komt, maar door de deelnemers zelf moet worden bereikt, maar als de organisatie goed is, helpt dat natuurlijk wel mee. Het weer is een ontzettend belangrijke factor waar niemand vat op heeft. Maar voor een evenement als dit, waarbij je veel nat bent is het enorm belangrijk. Wat je daar als organisatie dan aan invloed op kunt uitoefenen is niet het veranderen van het weer, maar wel het zorgen dat deelnemers niet teveel afkoelen. Goede doorloop bij de hindernissen, een belangrijk deel van het parcours, is dus een must! Gelukkig was het weer prima, weinig wind en de temperatuur was aangenaam voor het sporten, dus dat werkte geweldig. Echter de wachttijden bij (enkele!) hindernissen was veel te lang. En de gevolgen kon je dan ook direct na die hindernissen zien, daar waar heel veel deelnemers in de kant lagen met kramp in de te veel afgekoelde spieren... Enfin, afgelopen zaterdag belde een van mijn maten met de vraag of toch niet nog een keer mee wilde doen omdat een van hen was uitgevallen. Tja, wat doe je dan? Leuk, gezellig, zwaar? Dat zit allemaal wel goed, maar om nou ongetraind een halve marathon met hindernissen te gaan lopen? Dan moet je toch wel een beetje van het padje af geraakt zijn. Dus, ik doe mee! Aan het weer zou het (weer) niet liggen; weinig wind, lekkere temperatuur en beetje zon erbij, prima om te sporten! Benieuwd hoe het parcours dit jaar zou zijn ben ik naar Hellendoorn gereden. Daar, met de teamgenoten, omgekleed en naar het startvak: druk! |
