De lente is officieel van start gegaan, en hoe! We hebben al dagen een fantastische opbrengst uit de zonnecollectoren en dit houdt ook nog wel een paar dagen aan. Het RIVM berekent een verwacht maximum hoeveelheid straling voor elke dag van het jaar en meet vervolgens de hoeveelheid straling die daadwerkelijk plaatsvind (in De Bilt). Dit doen ze om iedereen inzicht te geven in de hoeveelheid straling die er op een dag op ons land valt, onder andere om waarschuwingen voor de kans op verbranding op te baseren. Maar dit is voor mensen met PV systemen (zonnestroom opwekken) en mensen die net als wij deze straling gebruiken om warmte op te wekken erg interessant. Hieronder zie je de grafiek die RIVM van deze officiële eerste lentedag heeft gemaakt:

Op deze dag werd onze buffer van 3000 liter water helemaal verwarmd tot een comfortabele 75 gr. Celsius. Gratis energie!
En dan te bedenken dat de zomer nog moet beginnen. Heerlijk.

Zo, afgelopen weekend hebben we het BBQ seizoen weer geopend. Dat loopt wat mij betreft van het begin van de lente tot het eind van de winter, maar mooi weer is toch wel lekker tijdens het eten (tijdens het grillen heb ik het wel warm genoeg...). Nu zitten we weer in een dikke mist, maar als ik het zo zie dan breekt de zon er straks toch wel doorheen en wacht ons weer een mooie dag. Dat is natuurlijk goed voor het humeur, goed voor de tuin en heel goed voor de zonnecollectoren die zo het buffervat weer lekker kunnen opwarmen. Ik zal binnenkort eens wat meer info op de site zetten over dat systeem dat hier ligt, maar nu is het weer om naar buiten te gaan. Misschien een beetje laat, maar er moeten nog wat leilinden gesnoeid worden en daar is dit een prima dag voor.

Inderdaad, aarde, dat is niet zomaar iets! Ik schreef vorige week al over hoe de aarde in mijn omgeving aan het verarmen is, maar zoals de titel wel aangeeft zou je toch denken dat we daar wat voorzichtiger mee om zouden moeten gaan.

Overigens heb ik die titel niet zelf bedacht, maar lees ik graag over dingen die me interesseren. Zo ook een column van vorig jaar op een Britse permacultuur website. Rebecca Hosking, een voormalig BBC documantaire-maker, die in haar laatste film een fantastische kijk op de voedselproductie geeft, beschrijft haar belevenissen nadat ze met Tim Green, naar haar ouderlijk huis in Devon terug ging om daar de boerderij over te nemen.
http://www.permaculture.co.uk/articles/earth-%E2%80%93-so-important-they-named-planet-after-it-how-build-hugel-beds
Ook die documantaire is een aanrader. En niet alleen voor iedereen met een tuin van enig formaat, maar voor iedereen die belang hecht aan waar zijn of haar voedsel vandaan komt en hoe het geproduceerd wordt...

Vandaag zijn de twee enorme wilgen aan de westkant van de tuin geknot. Dat wilde ik eerst zelf doen, maar met een doorsnede van ruim een meter op de hoogte waar de knot zou moeten komen, kun je rustig stellen dat dit hele grote wilgen zijn. Beter om dat aan de pro's over te laten... :-) Dus even aan de buurman gevraagd.  Er zat nogal wat dood hout in de bomen, en de uitlopers waren zo hoog dat ik wilde voorkomen dat ze met storm zouden afscheuren. Bovendien komen ze zo weer terug in een mooiere vorm. Daarnaast geeft dit in de namiddag weer wat meer zon op de collectoren en dat is natuurlijk altijd goed.

In de afgelopen periode is er weer heel veel van de Nederlandse bodem omgeploegd. Niet overal even diep, maar wel overal even machinaal. Dus wordt er met flinke tractoren over de akkers gereden (ook over de weilanden trouwens, met tonnen gier die uit de kelders onder de stallen gepompt wordt) om deze er weer netjes bij te laten liggen voor het komende seizoen. De volgende stap is dat er bemest moet worden, want er bestaat nauwelijks nog natuurlijk bodemleven in die akkers. Dus worden er tonnen kunstmest uitgereden, weer door die zware tractoren, en vervolgens moet die mest natuurlijk de grond ingewerkt worden. Nog voordat er een plantje in die akker is gepoot is er al een heel wat keren over die akker heen gereden. En dan hebben we het nog maar niet over het planten, bemesten, insecten verdelgen, weer bemesten, beregenen en het oogsten.
Kan zomaar gebeuren dat er met die tractor van 6 tot 12 ton wel 10 keer over die akker heen en weer gereden wordt.
Eigenlijk wel logisch dat Momfer (inclusief zijn voedsel als wormen, engerlingen, maden, larven)  daar niet wil wonen. Dan liever bij ons in de tuin. Voedsel in overvloed, rust, geen ploegende boer en geen chemische troep. Wat wil hij nog meer? Nou, liever geen klemmen, maar die kan hij hier toch wel tegemoet zien (als hij beter kon zien) want een molshoopje hier en daar vind ik echt niet erg, maar een tuin die er uit ziet alsof er een bus Oosterburen kuilen in het strand heeft gegraven, daar pas ik voor.