Inderdaad, aarde, dat is niet zomaar iets! Ik schreef vorige week al over hoe de aarde in mijn omgeving aan het verarmen is, maar zoals de titel wel aangeeft zou je toch denken dat we daar wat voorzichtiger mee om zouden moeten gaan.

Overigens heb ik die titel niet zelf bedacht, maar lees ik graag over dingen die me interesseren. Zo ook een column van vorig jaar op een Britse permacultuur website. Rebecca Hosking, een voormalig BBC documantaire-maker, die in haar laatste film een fantastische kijk op de voedselproductie geeft, beschrijft haar belevenissen nadat ze met Tim Green, naar haar ouderlijk huis in Devon terug ging om daar de boerderij over te nemen.
http://www.permaculture.co.uk/articles/earth-%E2%80%93-so-important-they-named-planet-after-it-how-build-hugel-beds
Ook die documantaire is een aanrader. En niet alleen voor iedereen met een tuin van enig formaat, maar voor iedereen die belang hecht aan waar zijn of haar voedsel vandaan komt en hoe het geproduceerd wordt...

In de afgelopen periode is er weer heel veel van de Nederlandse bodem omgeploegd. Niet overal even diep, maar wel overal even machinaal. Dus wordt er met flinke tractoren over de akkers gereden (ook over de weilanden trouwens, met tonnen gier die uit de kelders onder de stallen gepompt wordt) om deze er weer netjes bij te laten liggen voor het komende seizoen. De volgende stap is dat er bemest moet worden, want er bestaat nauwelijks nog natuurlijk bodemleven in die akkers. Dus worden er tonnen kunstmest uitgereden, weer door die zware tractoren, en vervolgens moet die mest natuurlijk de grond ingewerkt worden. Nog voordat er een plantje in die akker is gepoot is er al een heel wat keren over die akker heen gereden. En dan hebben we het nog maar niet over het planten, bemesten, insecten verdelgen, weer bemesten, beregenen en het oogsten.
Kan zomaar gebeuren dat er met die tractor van 6 tot 12 ton wel 10 keer over die akker heen en weer gereden wordt.
Eigenlijk wel logisch dat Momfer (inclusief zijn voedsel als wormen, engerlingen, maden, larven)  daar niet wil wonen. Dan liever bij ons in de tuin. Voedsel in overvloed, rust, geen ploegende boer en geen chemische troep. Wat wil hij nog meer? Nou, liever geen klemmen, maar die kan hij hier toch wel tegemoet zien (als hij beter kon zien) want een molshoopje hier en daar vind ik echt niet erg, maar een tuin die er uit ziet alsof er een bus Oosterburen kuilen in het strand heeft gegraven, daar pas ik voor.